Rodzicu!

 W obecnym czasie nasuwa się dużo pytań i jeszcze więcej niepewności. To bardzo trudny czas dla nas wszystkich. Zwłaszcza dzieci, po których czasami nawet nie widać, że coś przeżywają. Chociaż każde dziecko rożnie radzi sobie z emocjami, to w obliczu zamkniętej szkoły, odwołanych wydarzeń, izolacji z rówieśnikami będą musiały czuć wsparcie i miłość najbliższych. Teraz bardziej niż kiedykolwiek. Rodzice powinni spokojnie rozmawiać z dziećmi o koronawirusie,  przekazać informację, że najłagodniej znoszą go dzieci i młodzież. Warto przypomnieć, że są rzeczy które możemy zrobić aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i innym.

Trzeba zaplanować zupełnie nowy plan dnia. Wspólnie z dziećmi. Trzeba stworzyć harmonogram dnia, który obejmuje zarówno czas na zabawę. możliwość kontaktu telefonicznego z przyjaciółmi, a także czas „wolny od technologii” i czas na odrabianie lekcji. Dużym wsparciem dla naszych dzieci będzie zapewnienie przewidywalnego dnia i świadomości, kiedy powinny się uczyć lub pracować w domu, a kiedy mogą się bawić. I przestrzegać tych ustaleń. Jeśli chodzi o młodsze dzieci , to najlepiej zaplanować ich dzień tak, aby najpierw zacząć od obowiązków szkolnych i domowych a następnie przeznaczyć czas na zabawę.

Pozwólmy dzieciom odczuwać emocje, pozwólmy dzieciom na smutek. my dorośli patrzymy na sytuację przez pryzmat doświadczeń a dla dzieci czy nastolatka to są poważne problemy. Empatia i zrozumienie są najlepszym wsparciem. w przeżywaniu trudnych emocji bardzo ważna jest równowaga między rozmową o naszych odczuciach a znajdywaniem rozrywki, która pozwoli rozproszyć myśli. Co kilka dni można spędzić wieczór na wspólnej zabawie, grach  planszowych wspólnych ćwiczeń lub gotować razem posiłki. Ważne żebyśmy robili wszystko co w naszej mocy aby nie dzielić się z dziećmi swoimi lękami i nie okazywać obawy. Trzeba pamiętać, że to rodzice zapewniają swoim dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Nawet jeśli odczuwamy niepokój nie możemy pozwolić aby udzielił się on najmłodszym.

A teraz może kilka wskazówek jak motywować dziecko do nauki:

     Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. Omawiając jego pracę najpierw podkreśl dobre strony, wskazując nad czym mogło by jeszcze popracować. Czasami warto powstrzymać się przed oceną, zachęcając do samooceny.”Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś co chciałbyś poprawić?” Okazywać szczere zainteresowanie jego lekcjami i uczuciami, które mu towarzyszą. Zamiast krytykować i oceniać-dodaj mu otuchy.

    Jeśli widzisz, że sprawy dziecka idą źle, nie wahaj się powiedzieć mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz. Trzeba zawrzeć z nim kontrakt – powinien sam ponosić odpowiedzialność za naukę. Trzeba zaoferować mu swoją pomoc, ale raz w tygodniu albo częściej zależy to od wieku dziecka skontrolować jak sobie radzi.

     Rozmawiać z dzieckiem o jego zainteresowaniach i planach na przyszłość i czy jest świadomy tego co musi zrobić, żeby ten cel osiągnąć. Wdrażaj dziecko do systematyczności.

Przede wszystkim nie ulegajmy negatywnym emocjom ,bo one psują najlepsze relacje.

Pedagog szkolny.